Over eigenaarschap in de liefde

In een ver verleden dacht ik dat het romantisch was om te zeggen: ‘je bent van mij’. Vandaag zie ik het vooral als een teken om heel hard weg te rennen.

‘Je bent van mij’ betekent: ‘jij bent mijn bezit’. Onze ideeën over liefdesrelaties zijn vaak gestoeld op het principe van eigenaarschap. 

Alhoewel het in een kinky context - mits toestemming - opwindend kan zijn om een dergelijke dynamiek te ervaren, is het in de alledaagse relatiedynamiek ongezond om je partner als je bezit te claimen en te bepalen wat die wel of niet mag dragen, wat die wel of niet eet, waar en met wie die surft, bericht, vrienden of familie ziet, …

Iemand die de ander ziet als bezit, ziet de ander niet als een mens, maar als een object.

Dit denken over anderen als object, is diep geworteld in ons systeem, dat dan weer gestoeld is op dominantie. Het concept eigenaarschap is tevens diep verweven met monogamie. 

Monogamie, ooit ontworpen om landen, vastgoed, goederen en gelden veilig te stellen voor de ‘eigen’ mannelijke afstamming ten koste van vrouwelijke afstamming, staat vaker en vaker ter discussie. 

Hiermee gelinkt, werd ook het kerngezin ingevoerd als ‘hoeksteen van de samenleving’, ofte een geslaagde poging van de heersende macht, om gemeenschappen op te delen in kleine kernen. Kleine kernen van zeg maar 3-5 mensen, die elk op hun eilandje worstelen voor hun overleven, gaan veel minder snel in opstand komen dan een gemeenschap van 50 mensen.

Met andere woorden: eigenaarschap, monogamie en het kerngezin zijn constructen die werden voor erfopvolging, en voor het behouden van het machtsvacuüm, zodat het systeem kan blijven werken.

Zeg ik nu dat monogamie en het kerngezin zomaar overboord gegooid moeten worden? Zeker niet! Ik pleit wel voor een aanvaarding van en openheid voor alternatieve relatievormen en levenswijzen, die ook door beleidsmakers wordt erkend en zich dus ook vertaalt in een eerlijk beleid, bijvoorbeeld op het vlak van fiscaliteit, erfrecht, … 

Door de notie van eigenaarschap vinden we het ook zo moeilijk als onze partner flirt met een ander, verliefd wordt op een ander, of fysiek wordt met iemand anders. We hebben de keuze: of we gaan het eerlijk gesprek aan met elkaar over onze behoeften en verlangens, of we schaden het vertrouwen van de ander door achter hun rug om met iemand anders connecties aan te gaan.

De eerste optie is misschien de lastigste maar op lange termijn wel de meest zinvolle.

Gezonde relaties hebben geen notie van bezit of eigenaarschap nodig: in een gezonde relatie zijn beide partners gelijkwaardig: ze kunnen hun emoties reguleren, geven hun grenzen en behoeften aan en houden rekening met die van de ander, en ze kunnen bouwen op elkaar omdat hun persoonlijke fundamenten ook gezond zijn. En last but not least: ze houden ten allen tijde een open en eerlijke communicatie.

Wat zijn jouw ideeën over eigenaarschap en monogamie in liefdesrelaties?

Laat het me weten in de comments!